ไม่ว่าจะเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก ฟุตบอลระดับทวีป หรือมหกรรมกีฬาโอลิมปิก ตัวอย่างเริ่มเห็นชัดขึ้น ระหว่าง เจ้าภาพที่ได้กำไร กับเจ้าภาพที่ขาดทุน จนต้องทนใช้หนี้ไปอีกหลายสิบปี และสภาพสนามที่ถูกปล่อยทิ้งร้าง
การเป็นเจ้าภาพที่ไม่ขาดทุน คือ เจ้าภาพที่ไม่สร้างหนี้ใหม่ ตัวอย่างชัดที่สุด คือ ยูโร 2024 ที่เยอรมนี ใช้สนามของสโมสรต่าง ๆ ส่วนสาธารณูปโภคและการคมนาคม คือของเดิมที่ใช้อยู่แล้ว ทำให้เป็นเจ้าภาพที่แทบจะไม่ต้องลงทุนอะไรใหญ่ ๆ เพิ่มเติม แต่สำหรับประเทศที่ขาดความพร้อม และได้รับโอกาสเป็นเจ้าภาพ พวกเขาไม่มีทางเลือก นอกเสียจากการสร้างสนาม และสาธารณูปโภคเพื่อให้พร้อมสำหรับการแข่งขัน พ่วงกับวางแผนในระยะยาว เพื่อให้สิ่งที่ลงทุนไปเกิดความคุ้มค่า
การเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก 2010 ของ แอฟริกาใต้ น่าจะเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดของการขาดทุนแบบย่อยยับ เพราะหลังจากทัวร์นาเมนต์จบลง สนามที่สร้างเอาไว้ก็ถูกปล่อยทิ้งร้างไป จนแทบไม่เหลือสภาพในปัจจุบัน นั่นจึงทำให้เรื่องนี้กลายเป็นบทเรียนสำคัญของการเลือกเจ้าภาพจัดทัวร์นาเมนต์กีฬา ที่ต้องมีความพร้อมเป็นพื้นฐาน และนั่นอาจจำกัดวงอยู่ในกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว
การให้โอกาสประเทศในกลุ่มกำลังพัฒนาเป็นเจ้าภาพ จึงอาจเป็นการการันตีถึงการขาดทุนในอนาคต เมื่อสิ่งปลูกสร้างที่ลงทุนไป มีลักษณะกึ่งบังคับว่าต้องใช้เพื่อไม่ให้ขาดทุน และในทางกลับกัน หากไม่กึ่งบังคับ หน่วยงานรัฐย่อมสร้างได้ทันที โดยไม่ต้องรอให้มีทัวร์นาเมนต์กีฬา
