ฟุตบอลพรีเมียร์ลีก อังกฤษ จัดให้มีรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือน ซึ่งจะคัดจากผลงานในเดือนนั้น ๆ และคนที่โดดเด่นที่สุดก็จะได้รับรางวัลไป แน่นอนว่าสำหรับผู้ได้รับ ย่อมเป็นเกียรติต่อชีวิตการทำงาน แต่สำหรับแฟนบอลในช่วงนี้แล้ว อาจจะรู้สึกในทางตรงกันข้าม เพราะสถิติที่ออกมาในปีนี้ เมื่อผู้จัดการทีมคนใดได้รับรางวัล ไม่นานนักทีมของตัวเองก็จะมีผลงานที่ย่ำแย่ลง แบบน่าประหลาดใจ หรือกล่าวง่าย ๆ ว่า ผู้จัดการทีมคนไหนได้ แฟนบอลก็เตรียมรับแรงกระแทรกหลังจากนี้ไว้ให้ดี ?
ผลงานโดดเด่นแบบผิดคาด
หากเป็นทีมใหญ่ ๆ อย่าง แมนเชสเตอร์ ซิตี้ หรือ ลิเวอร์พูล การจะคว้าชัยชนะแบบติดต่อกัน ย่อมเป็นเรื่องที่พวกเขาได้เป็นปกติ ทำให้การจับจ้องจากกรรมการผู้ให้รางวัล ย่อมไม่อยู่ในสายตาเท่ากับทีมธรรมดา ๆ ที่อยู่ ๆ คว้าชัยชนะเป็นว่าเล่น เช่น สเปอร์ส ของ อังเก้ ปอสเตโคกลู ที่ถูกมองว่าธรรมดา แต่พอคว้าชัยติดต่อกัน จนเป็นจ่าฝูง รางวัลจึงพุ่งไปหาเจ้าตัวเป็นคนแรก หรือ อูไน เอเมอรี่ ที่พา แอสตัน วิลล่า ขึ้นจ่าฝูง และมีผลงานตบทีมใหญ่ ไม่นานนักรางวัลนี้ก็ตกเป็นของเจ้าตัว ฉะนั้นผู้จัดการทีมที่ได้รางวัลนี้ ย่อมมาจากทีมที่ผลงานโดดเด่นแบบผิดคาด และทีมแบบนี้ย่อมมีระยะเวลาของฟอร์มที่ดีเพียงชั่วครู่ ก่อนจะกลับคืนสู่ฟอร์มเดิม เว้นเสียว่าไม่มีทีมไหนดูแหลมขึ้นมา รางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมก็จะตกเป็นของทีมในกลุ่มหัวตาราง
เมื่อผลงานดี ความกดดันจะตามมา
เมื่อทีมใดมีผลงานที่โดดเด่นขึ้นมา อันดับในตารางคะแนนขยับสูงขึ้น ความคาดหวังก็เริ่มมากขึ้น ทำให้ความกดดันจะเกิดขึ้นกับทีมเหล่านั้นโดยอัตโนมัติ อาทิ แอสตัน วิลล่า ที่ปกติเป็นทีมกลางค่อนล่างของตารางมาตลอด แต่เมื่อ อูไน เข้ามาทำงาน สิงห์ผยองได้กลายเป็นทีมน่ากลัวเมื่อเล่นในบ้าน จนมีช่วงหนึ่งที่พวกเขาขึ้นไปรั้งจ่าฝูงของตาราง ซึ่งการเอาตัวเองขึ้นไปอยู่หัวตารางแบบนั้น แน่นอนว่าทุกทีมย่อมหวังถึงการจบท็อปโฟร์ และ วิลล่า กำลังเผชิญต่อความกดดันนี้ แต่ก็ต้องชื่นชมว่า อูไน และลูกทีม สามารถรับความกดดันตรงนี้ได้ดี แม้ในบั้นปลายจะยังไม่รู้ว่าจะติดท็อปโฟร์หรือไม่ เพราะในตอนนี้พวกเขามีผลงานที่ออกทะเลไปบ้าง แต่ก็ยังคงประคองตัวไม่ให้อันดับรูดลงไปแบบไม่มีลุ้น หรือในกรณีของ สเปอร์ส ที่ 10 นัดแรกของฤดูกาล พวกเขาเป็นจ่าฝูง แต่พอหลังจากนั้น เหมือนแหกโค้งตกเหว เพราะไม่ชนะใคร 4 เกมติดต่อกัน จนอันดับรูดยาวออกจากท็อปโฟร์
คู่แข่งระวังเป็นพิเศษ
หากทีมใดมีผลงานที่ดีขึ้นมาแบบผิดหูผิดตา คู่แข่งที่เจอด้วยย่อมระมัดระวังเป็นพิเศษ และโอกาสที่จะประมาทย่อมน้อยนิด ทำให้การลงเล่นเพื่อคว้าชัยชนะย่อมยากขึ้น เพราะคู่แข่งมาแบบเต็มที่ โดยหากผลการแข่งขันยังคงดีอยู่ ความมั่นใจย่อมมีแรงดึงดูดที่จะไปต่อ แต่หากผลการแข่งขันไม่เป็นใจหลายนัดติดกัน ความมั่นใจจะหดหาย กระทั่งส่งผลถึงฟอร์มการเล่นให้ดรอปลงไป เช่น อาร์เซน่อล ในช่วงปีใหม่ ถึงเดือนมกราคม ที่แพ้ได้ทุกทีมแบบน่าประหลาดใจ
การให้รางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือน จึงอาจไม่ใช่อาถรรพ์อย่างที่หลายคนรู้สึก หากแต่การดูจากผลงานเพียงเดือนเดียว มันอาจจะชี้วัดถึงผลงานที่ดีในระยะยาวไม่ได้ เพราะใน 1 เดือน มันอาจมีเรื่องของโชค จังหวะของเกม โปรแกรมการแข่งขันที่เป็นใจ และอื่น ๆ เข้ามาประกอบกัน แล้วการมอบรางวัลนี้ก็อาจมีผลในแง่จิตวิทยาต่อทีมอื่น ๆ ว่าต้องกลัว ต้องระวังทีมนี้เป็นพิเศษ แม้ในความจริงอาจจะไม่มีอะไรน่ากลัวเลยก็ได้
